In een wereld waarin gender, identiteit en expressie steeds meer ruimte krijgen, weet één persoon die ruimte op geheel eigen wijze in te vullen: Vlad.
Deze 26-jarige artiest en performer noemt zichzelf een genderfluïde demoonpop en gebruikt haar lichaam als canvas om verhalen te vertellen, trauma’s te verwerken en nieuwe schoonheid te creëren. Met een mix van extravagante make-up, vintage invloeden en een tikje horror weet Vlad zowel te fascineren als te confronteren. En dat is precies haar bedoeling.
Wat is een ‘genderfluïde demoonpop’?
De term klinkt mysterieus – en dat is hij ook. Voor Vlad betekent het niet alleen een combinatie van stijlen en identiteiten, maar ook een manier van zijn. Het is een performance, een schild en een vorm van zelfexpressie tegelijk.
Ze beweegt tussen genderidentiteiten, maar kiest ervoor om zich niet te laten beperken door labels. Voor haar is ‘demoonpop’ niet alleen een uiterlijk, maar ook een mindset. Een manier om zich los te maken van verwachtingen, en om schoonheid op haar eigen voorwaarden te definiëren.
Vlad’s looks doen denken aan poppen uit een andere wereld. Denk: een victoriaanse vampier met glitterlippen, een porseleinen gezicht met scherpe contouren en kleurrijke ogen die zowel uitnodigend als beangstigend kunnen zijn.
Haar inspiratiebronnen? Clowns, oude make-uptradities rondom de dood, historische kleding en sprookjesachtige horror. Een unieke mix die haar visuele stijl zowel herkenbaar als compleet uniek maakt.
Make-up als kunst en therapie
Voor Vlad is make-up meer dan een potje foundation of een eyeliner. Het is een dagelijkse kunstvorm, een ritueel, een moment van reflectie en bescherming.
Afhankelijk van de complexiteit van haar look, spendeert ze tussen de 3 en 9 uur aan haar make-up. Dat lijkt misschien extreem, maar voor Vlad is het een essentieel onderdeel van haar bestaan.
“Soms duurt mijn make-up zes uur,” vertelt ze. “De langste sessie duurde zelfs negen uur.” Niet om indruk te maken, maar omdat het aanbrengen van make-up voor haar een diep persoonlijk proces is.
Een manier om zichzelf opnieuw uit te vinden, zich te wapenen tegen de buitenwereld, én om haar binnenwereld zichtbaar te maken. Elke lijn, elke kleur en elke glitter vertelt iets over haar stemming, haar achtergrond, haar verhaal.
Make-up is voor Vlad ook een manier om trauma’s te verwerken. Het helpt haar om pijnlijke ervaringen vorm te geven en om haar eigen narratief te herschrijven. In plaats van slachtoffer te blijven van haar verleden, maakt ze zichzelf tot het hoofdpersonage van haar eigen visuele verhaal.
Een jeugd vol uitdagingen en creativiteit
Vlad groeide op als zwarte transgender en queer persoon. Dat alleen al bracht genoeg obstakels met zich mee. Vooral op school kreeg ze te maken met afwijzing en onbegrip.
Ze werd vaak als ‘vreemd’ bestempeld, of zelfs als bedreiging gezien. Haar expressie, haar manier van zijn, paste niet in het hokje dat de maatschappij voor haar had bedacht.
“Ik beschrijf mijn stijl als een eeuwenoude vampier in een poppenlichaam,” zegt ze. “Een cupcake gevuld met scheermesjes.”
Die metafoor vat haar hele esthetiek prachtig samen: een mix van zachtheid en scherpte, schattigheid met een duister randje. Een uiterlijk dat op het eerste gezicht aantrekkelijk is, maar bij nader inzien vragen oproept en misschien zelfs afschrikt. Precies de confrontatie waar Vlad bewust naar op zoek is.
Tijdens haar tienerjaren ontwikkelde ze agorafobie – de angst voor openbare ruimtes – wat haar dagelijks leven drastisch beïnvloedde.
Maar ook daarin vond ze een creatieve uitlaatklep: haar lichaam en haar uiterlijk werden haar speelveld. Niet als ontsnapping, maar als krachtig antwoord op haar angsten en een manier om weer grip te krijgen op haar omgeving.
Performances als levend kunstwerk
Wat Vlad doet, is niet zomaar verkleden of schminken. Het is performancekunst. Op het podium of op straat belichaamt ze een ander wezen – soms letterlijk een demoon, soms een pop, soms iets ertussenin.
Haar outfits, make-up en accessoires zijn zorgvuldig samengesteld en vaak zelfgemaakt. Poppen, bewerkte teddyberen, historische stoffen: alles wordt onderdeel van haar verhaal.
Elke dag is voor haar een voorstelling. Niet om te pleasen, maar om te bestaan op haar eigen voorwaarden. En dat is voelbaar. Mensen kijken, reageren, raken geïntrigeerd of juist verward. Soms positief, soms negatief – maar nooit onverschillig.
Liefde, steun en creatieve samenwerking
Vlad staat er niet alleen voor. Ze heeft een partner die een belangrijke rol speelt in haar leven en artistieke uitingen. Samen vormen ze een visueel sterk koppel met een gedeelde passie voor alternatieve stijlen en expressie.
Ze zijn polyamoreus en kiezen bewust voor een relatievorm die net als hun stijl niet in een traditioneel hokje past. De samenwerking tussen hen is gebaseerd op wederzijdse bewondering, vrijheid en creatieve uitwisseling.
Toekomstplannen: tattoos, transformaties en meer expressie
Vlad is nog lang niet klaar met zichzelf vormgeven. In de nabije toekomst wil ze haar lichaam verder transformeren met lichaamsmodificaties. Een tattoo van een teddybeer die zijn ingewanden naar buiten trekt staat op de planning, net als het mogelijk splitsen van haar tong.
Voor Vlad zijn dit geen schokkende of extreme keuzes, maar logische stappen in haar reis naar zelfexpressie. Haar lichaam is haar kunstwerk, en daar hoort transformatie bij.
Angst en acceptatie: leven als mythisch figuur
Hoewel Vlad regelmatig negatieve reacties krijgt – variërend van nare opmerkingen tot fysieke confrontaties – laat ze zich niet ontmoedigen.
Ze vindt kracht in haar uiterlijk, in haar kunst, en in de steun van mensen die haar werk begrijpen en waarderen. Vooral kinderen reageren vaak ontwapenend. Sommigen zien haar als een mythisch wezen, een personage uit een sprookje dat tot leven is gekomen.
“Ik ben misschien eng op het podium, maar eigenlijk ben ik heel zachtaardig,” vertelt ze. En die zachtheid, onder de lagen make-up en kostuum, maakt haar nog indrukwekkender. Het contrast tussen uiterlijk en innerlijk maakt Vlad tot een fascinerende figuur in een wereld die vaak te snel oordeelt.
Vlad laat zien dat identiteit geen grens kent
Vlad’s verhaal is er een van verzet, creativiteit, zelfliefde en moed. Haar identiteit als genderfluïde demoonpop is geen gimmick, maar een levensfilosofie. Ze daagt ons uit om verder te kijken dan labels, om schoonheid opnieuw te definiëren en om te erkennen dat zelfexpressie geen grenzen kent.
In een samenleving die vaak neigt naar normering en binair denken, is Vlad een levend kunstwerk dat laat zien wat er mogelijk is wanneer iemand durft te leven zoals die werkelijk is.
Niet ondanks de obstakels, maar juist dankzij. Haar reis inspireert en herinnert eraan dat kunst, identiteit en zelfliefde onlosmakelijk met elkaar verbonden kunnen zijn.
