De keuze voor Thom van Campen als nieuwe Kamervoorzitter blijft de gemoederen flink bezighouden. Terwijl sommige Kamerleden enthousiast reageren op de relatief jonge VVD’er, laten anderen zich behoorlijk kritisch uit.
Vooral Wierd Duk en Johan Derksen namen in Vandaag Inside geen blad voor de mond en stelden grote vraagtekens bij zijn benoeming.
Hun opmerkingen vormden de aftrap voor een stortvloed aan reacties op sociale media en in politieke kringen.
De discussie rondom Van Campen raakt aan iets diepers dan alleen de vraag of iemand geschikt is om de hamer te dragen.
Het gaat om vertrouwen, ervaring, vertegenwoordiging en de invloed van partijpolitiek achter gesloten deuren. Het debat hierover is inmiddels groter dan de benoeming zelf.
Een Kamervoorzitter van 35: te jong of gewoon de nieuwe generatie?
Thom van Campen is met zijn 35 jaar een van de jongste Kamervoorzitters die Nederland ooit heeft gehad. Voor Wierd Duk was dat meteen aanleiding om kritische kanttekeningen te plaatsen.
Hij stelde dat Van Campen “nog nooit buiten de politiek heeft gewerkt” en dat zijn benoeming vooral voortkwam uit strategische keuzes binnen de Kamer, niet uit ervaring of bewezen leiderschap.
Volgens Duk is het problematisch dat iemand met zo’n beperkte werkervaring de leiding krijgt over een Kamer waarin stevige discussies gevoerd worden.
De voorzitter is immers verantwoordelijk voor orde, neutraliteit, proces en het bewaken van de democratische spelregels.
Dat vraagt volgens hem om een ervaren kracht — niet om een jong talent dat nog moet laten zien dat hij het aan kan.
Arend Jan Boekestijn had een andere kijk op de situatie. Vanaf de bar in de VI-studio gaf hij aan dat Van Campen volgens veel Kamerleden juist een sociaal vaardige en toegankelijke collega is.
En dat zijn speech indruk maakte. Volgens hem hoeft leeftijd geen probleem te zijn zolang iemand respect weet af te dwingen.
De uitspraken die de discussie aanwakkerden
De echte reuring ontstond toen Wierd Duk een opmerkelijke opmerking van politiek journalist Thomas van Groningen aanhaalde.
Volgens Van Groningen zou Van Campen “behoorlijk kunnen uitvallen” achter de schermen. Genee vroeg meteen of het zelfs grensoverschrijdend gedrag zou kunnen zijn.
Duk nuanceerde het niet direct en zei:
“Grensoverschrijdend weet ik niet, maar hij kan wel uithalen.”
Die ene zin zorgde voor een nieuwe laag spanning rondom de nieuwe Kamervoorzitter. Het gesprek dat tot dan toe ging over ervaring en politiek strategisch gedrag, verschoof opeens naar de vraag hoe Van Campen zich achter de schermen gedraagt. Vooral online werd dat onderwerp gretig opgepikt.
Hoewel Duk niet expliciet bevestigde dat er sprake was van grensoverschrijdend gedrag, liet hij de mogelijkheid wel open. En dat was genoeg om de discussie te laten ontploffen.
Derksen: “Een beschamende voorstelling”
Johan Derksen had vervolgens weinig positieve woorden over voor de manier waarop Van Campen gekozen werd.
Volgens hem ademde de stemming “achterkamertjespolitiek” en klonk het geheel “vijandig en onprofessioneel”.
Derksen noemde het zelfs een “beschamende voorstelling”, vooral omdat Martin Bosma — de voorzitter die hij juist wel gerespecteerd vond — het moest afleggen tegen wat volgens hem een geopolitieke deal was.
Het gevoel dat inhoud zich moest onderwerpen aan partijpolitiek speelde bij veel kijkers en commentatoren een grote rol in de nasleep van de benoeming.
Dit sentiment sluit aan bij eerdere kritiek op de gang van zaken bij de Kamervoorzittersverkiezing.
Eerder die week kwam via een uitgelekt fragment van GroenLinks-Kamerlid Tom van der Lee aan het licht dat de steun voor Van Campen deel was van een bredere afspraak binnen formaties.
Volgens hem zou steun voor de VVD-voorzitter “beloond worden aan de formatietafel”.
Dat fragment voedde de overtuiging dat de benoeming weinig met kwaliteiten te maken had, en alles met politieke handel.
Een Kamervoorzitter telt voor veel meer dan alleen vergaderingen leiden
Waarom deze benoeming zoveel aandacht trekt, heeft te maken met de symbolische en praktische rol van de Kamervoorzitter. Het is iemand die:
het debat leidt,
de orde bewaakt,
over spreektijd beslist,
spanningen tussen Kamerleden moet dempen,
neutraal hoort te zijn,
en symbool staat voor de democratische cultuur in Den Haag.
In tijden waarin de politiek onder een vergrootglas ligt, wordt de keuze voor deze rol meer dan alleen een interne procedure: het wordt een signaal naar de kiezers toe.
En juist dat maakt dat veel mensen kritisch zijn op de achtergrond van Van Campen en de manier waarop hij werd gekozen.
Het verwijt van politieke deals en voorkeursbehandeling
Het gesprek in Vandaag Inside illustreerde hoe diep de frustratie zit bij critici van de gang van zaken. Voor Derksen en Duk was het bijna vanzelfsprekend om te concluderen dat partijpolitiek het won van geschiktheid.
Volgens hen had Martin Bosma, die eerdere termijnen met veel lof vervulde, logischerwijs moeten terugkeren op de stoel.
Zeker omdat zijn stijl breed gewaardeerd werd, zelfs door politieke tegenstanders. Het feit dat Bosma niet herkozen werd, blijft volgens hen misstaan.
Wierd Duk vatte het als volgt samen:
“Uit politieke overwegingen een ervaren voorzitter vervangen door een jong iemand zonder ervaring — dat is toch niet goed?”
Die woorden raakten een snaar bij veel kijkers, vooral omdat ze passen binnen een bredere discussie over politieke transparantie.
Is Van Campen werkelijk zo explosief achter de schermen?
Hoewel Duk voorzichtig bleef, wakkert de suggestie dat Van Campen kan “uithalen” de nieuwsgierigheid aan. Er zijn tot nu toe geen concrete voorbeelden naar buiten gebracht, maar het gesprek roept wel vragen op.
Onder Kamerleden staat Van Campen bekend als iemand die scherpe humor heeft en direct communiceert.
Sommigen ervaren dat als verfrissend, anderen als te fel. In een rol waarin neutraliteit en rust centraal staan, kan dat contrast wringen.
Boekestijn tempert de kritiek
Arend Jan Boekestijn probeerde de gemoederen wat te kalmeren door te wijzen op de uitstraling en sociale intelligentie van Van Campen. Volgens hem kan de jonge VVD’er juist verrassen in de functie en is het te vroeg om de deur dicht te gooien.
Hij verwees daarbij ook naar eerdere voorzitters die op voorhand onderschat werden, maar later veel lof kregen.
Toch overtuigde dat argument niet iedereen. De emoties rondom de stemming lijken voorlopig nog te vers op het netvlies.
Waarom deze discussie voorlopig niet voorbij is
Meerdere factoren spelen mee in het aanhoudende debat:
het uitgelekte fragment van GroenLinks
de onvrede over de afwijzing van Martin Bosma
de suggestie van ongewenst gedrag achter de schermen
de jonge leeftijd van Van Campen
de sfeer van politieke deals
Samen vormen ze een cocktail van wantrouwen en discussies die de komende tijd nog volop zullen doorgaan in talkshows, podcasts en op sociale media.
Wat dit moment zegt over de politieke cultuur
Deze kwestie gaat in feite niet alleen over Thom van Campen. Het legt bloot hoe gevoelig de verhouding tussen politiek, media en publiek op dit moment is.
Mensen willen transparantie, duidelijkheid en leiders die hun positie verdienen op basis van kwaliteit — niet op basis van politieke ruil.
Het debat in Vandaag Inside illustreert precies waar die spanning zit: bij de vraag of politieke benoemingen worden bepaald door vertrouwen of door strategie.
Het laatste woord is nog lang niet gezegd
Van Campen begint aan zijn periode als Kamervoorzitter onder een vergrootglas. Zijn gedrag, stijl en beslissingen zullen extra scherp worden gevolgd, zeker nu de publieke opinie zo verdeeld is.
De opmerkingen van Wierd Duk en Johan Derksen dragen daaraan bij. En de vraag blijft hangen:
Is Thom van Campen de Kamervoorzitter die de Kamer op dit moment nodig heeft?
De komende maanden zullen uitwijzen of de kritiek terecht was, of dat de nieuwe voorzitter zichzelf alsnog weet te bewijzen.
