Het nieuws van het overlijden van televisielegende Ron Brandsteder op 74-jarige leeftijd heeft Nederland in rouw gedompeld. De presentator en entertainer, die jarenlang een van de meest geliefde gezichten van de Nederlandse televisie was, werd geëerd met talloze berichten van bewondering en respect. Collega’s, vrienden en fans stonden stil bij zijn indrukwekkende carrière en zijn bijdrage aan de entertainmentwereld. Maar niet iedereen deelde in deze collectieve rouw. Sylvana Simons, voormalig tv-presentatrice en politiek leider van BIJ1, kon het niet laten om ook haar zegje te doen – en dat viel niet bij iedereen in goede aarde.
“Over de doden niets dan goeds… behalve als het zelfingenomen klootzakken zijn”
Waar de meeste publieke figuren zich op sociale media beperkten tot condoleances en herinneringen aan Brandsteder, koos Simons voor een heel andere toon. Op haar platform plaatste ze een statement dat veel mensen tegen de borst stuitte:
“Over de doden niets dan goeds. Behalve als het zelfingenomen klootzakken zijn. Dan gewoon niets over de doden. Oftewel, ik heb al een paar interviewverzoeken afgewezen vandaag.”
De boodschap werd al snel opgepikt en gedeeld, waarna de kritiek losbarstte. Voor velen was het ongepast en respectloos om zo te reageren op het overlijden van een man die decennialang generaties heeft vermaakt.
De vraag die meteen opkwam: waarom voelde Simons zich geroepen om deze haatdragende boodschap de wereld in te sturen?
Een verleden met Ron Brandsteder
Wat de situatie extra schrijnend maakt, is dat Simons en Brandsteder in het verleden nog hebben samengewerkt. In 2005 presenteerden zij samen het populaire programma Dancing with the Stars.
Destijds was er geen enkele indicatie van wrok of negativiteit tussen de twee. Toch lijkt Simons iets te hebben opgevat dat haar na al die jaren nog steeds dwarszit.
Haar harde woorden doen vermoeden dat ze geen warme herinneringen overhield aan de samenwerking met Brandsteder. Maar wat hij precies zou hebben gedaan om zo’n publieke afrekening na zijn dood te verdienen, blijft onduidelijk.
Er is in het verleden niets bekend geworden over grote conflicten tussen de twee.
Massale verontwaardiging en kritiek
De reactie op Simons’ uitspraken was dan ook niet mals. Op sociale media uitten duizenden mensen hun woede en onbegrip over haar harde woorden. Mensen spraken over respectloos gedrag, een gebrek aan fatsoen en vooral een pijnlijk gebrek aan empathie richting Brandsteders familie en nabestaanden.
Op X (voorheen Twitter) werd massaal gereageerd:
- “Een nieuw dieptepunt voor Sylvana Simons. Ron Brandsteder was een televisie-icoon en een mens met geliefden. Zelfs als je geen fan van hem was, toon je gewoon respect.”
- “Zoek hulp, Sylvana. Dit is ziekelijk gedrag. Iemand op deze manier afvallen terwijl hij net is overleden? Je hebt geen greintje fatsoen.”
- “Waarom moet alles bij haar zo vol haat zitten? Alsof ze een persoonlijke vendetta heeft tegen iedereen die niet in haar straatje past.”
Zelfs mensen die normaal gesproken niet kritisch op Simons zijn, vonden dit een brug te ver. Een veelgehoord sentiment was dat het weinig uitmaakt of je iemand wel of niet mocht tijdens zijn leven – fatsoen dicteert dat je in ieder geval respect toont op het moment van zijn overlijden.
De verdeling die Simons zaait
Dit incident is niet de eerste keer dat Sylvana Simons zichzelf midden in een controverse plaatst met harde uitspraken. Sinds ze zich in de politiek begaf, heeft ze zich keer op keer laten kennen als iemand die niet bang is om te polariseren.
Haar partij BIJ1 staat bekend om haar harde activistische standpunten, waarbij het vaak lijkt alsof iedere vorm van nuance ver te zoeken is.
Maar met deze uitspraken heeft ze zichzelf misschien wel een grotere dienst bewezen dan ze had gehoopt. Want hoewel haar achterban haar waarschijnlijk steunt in haar visie, heeft ze nu ook een brede groep Nederlanders tegen zich in het harnas gejaagd.
Zelfs mensen die haar normaal gesproken steunen op het gebied van sociale gelijkheid, konden deze keer niet anders dan concluderen dat ze simpelweg een grens had overschreden.
Het grotere plaatje: publieke figuren en hun verantwoordelijkheid
Deze situatie roept een bredere discussie op over hoe publieke figuren omgaan met de dood van collega’s en prominente personen. In tijden van rouw is het tonen van respect een fundamentele menselijke waarde.
Zelfs als je het niet eens was met iemands levenspad of standpunten, is het tonen van medeleven naar de nabestaanden toe een kwestie van beschaving.
Er is niets mis met kritische geluiden over het verleden van publieke figuren, maar timing en toon zijn essentieel.
Door haar harde woorden direct na zijn overlijden te uiten, creëerde Simons niet alleen een storm van negativiteit, maar maakte ze zichzelf ook het middelpunt van de aandacht – iets wat menig criticus haar verwijt.
Een bittere nasmaak in een verdrietige tijd
Ron Brandsteder verdiende beter. Een man die zijn leven wijdde aan het entertainen van miljoenen Nederlanders, die iconische televisie maakte en een onuitwisbare stempel op de media drukte, zou herinnerd moeten worden om zijn bijdragen aan de Nederlandse cultuur.
Wat Simons ook tegen hem had, dit was niet het moment, niet de plek en zeker niet de juiste toon. In plaats van zich groot te houden en zich, al was het maar uit respect voor de nabestaanden, stil te houden, koos ze ervoor om haar punt te maken op een manier die meer zegt over haarzelf dan over Brandsteder.
Ondertussen blijft Nederland Ron Brandsteder herinneren als een man die ons liet lachen, genieten en ontspannen. En in tijden van verdriet en rouw zou dát het enige moeten zijn wat telt.
