Tiny (69) zit in een bijzonder schrijnende situatie. Na de diagnose longkanker afgelopen zomer, heeft haar gezondheid snel een duikvlucht genomen. Ze is inmiddels niet meer in staat om voor zichzelf te zorgen; dagelijkse handelingen zoals douchen en aankleden zijn te zwaar geworden.
Tiny kan haar stoma niet goed verzorgen, en een open wond die maar niet wil genezen maakt haar situatie nog moeilijker. Ondanks haar dringende behoefte aan thuiszorg, wacht Tiny al vijf maanden tevergeefs op hulp.
Haar wijkverpleegkundige vroeg in augustus thuiszorg aan, maar de zorgverzekeraar heeft tot op de dag van vandaag geen akkoord gegeven. Tiny heeft geen mantelzorger die haar kan bijstaan, en zonder formele thuiszorg is ze volledig afhankelijk van haar eigen beperkte mogelijkheden en de hulp van buren.
Dit roept de vraag op: hoe is het mogelijk dat iemand in een land als Nederland zo lang moet wachten op essentiële zorg?
Tiny’s verhaal raakt een gevoelige snaar. Ze is teleurgesteld in de zorgverzekeraar waar ze haar hele leven op vertrouwd heeft. “Ik zit mijn leven lang al bij deze verzekeraar en heb altijd keurig mijn premie betaald.
Nu ik het nodig heb, geven ze niet thuis,” vertelt ze met verdriet in haar stem. Haar situatie laat zien hoe bureaucratische processen in de zorg fatale gevolgen kunnen hebben voor kwetsbare mensen die het hardst hulp nodig hebben.
Wat Tiny nog het meest dwarszit, is dat ze schuldgevoelens heeft tegenover de thuiszorgmedewerkers uit haar buurt die haar nu gratis helpen. Deze vrijwilligers hebben zich haar lot aangetrokken en doen hun best om haar de zorg te bieden die ze nodig heeft.
Maar Tiny ligt ’s nachts vaak wakker, bang dat deze hulp binnenkort stopt, omdat zij niet betaald worden voor hun inspanningen. Ze vraagt zich af wat ze moet doen als ook deze laatste steun wegvalt.
De situatie van Tiny brengt een groter probleem aan het licht: het beleid dat erop gericht is om ouderen langer thuis te laten wonen. Dit is de boodschap van minister Helder van Langdurige Zorg: zolang het kan, moeten ouderen thuis blijven wonen.
Echter, door het kabinetsbesluit in 2013 om alle verzorgingshuizen te sluiten en de aankondiging dat er tot 2040 geen extra verpleeghuisbedden bij komen, worden mensen als Tiny in een zeer moeilijke positie gebracht. De vraag is of dit beleid houdbaar is als de noodzakelijke zorg niet tijdig beschikbaar is.
De situatie van Tiny roept niet alleen medelijden op, maar ook boosheid. Hoe is het mogelijk dat iemand die zo ziek is, zo lang moet wachten op de zorg waar ze recht op heeft? Het roept ook vragen op over de rol van zorgverzekeraars en de verantwoordelijkheden die zij hebben.
Tiny heeft altijd keurig haar premie betaald en verwacht, terecht, dat ze nu zorg krijgt als ze die nodig heeft. Maar de realiteit is dat ze nu al vijf maanden in onzekerheid leeft.
Het is duidelijk dat het huidige systeem niet altijd werkt zoals het zou moeten. Tiny’s verhaal is helaas geen geïsoleerd geval. Het is slechts een van de vele verhalen van ouderen die de dupe worden van de lange wachttijden en trage procedures in de zorg.
Het legt de noodzaak bloot voor een herziening van het zorgsysteem, zodat mensen die dringend hulp nodig hebben, die hulp ook daadwerkelijk op tijd krijgen.
Wat kan er gedaan worden om situaties zoals die van Tiny te voorkomen? Ten eerste moeten er strengere regels komen voor zorgverzekeraars om ervoor te zorgen dat aanvragen voor thuiszorg sneller behandeld worden.
Daarnaast zou er meer aandacht moeten komen voor de ondersteuning van mantelzorgers en de inzet van vrijwilligers, met een passend beloningssysteem voor hun inspanningen. Maar bovenal moet er een cultuuromslag plaatsvinden waarin de zorg voor de meest kwetsbaren in onze samenleving een prioriteit wordt.
Tiny’s verhaal is een wake-up call voor ons allemaal. Het laat zien dat er iets fundamenteel mis is in de manier waarop we omgaan met de zorg voor onze ouderen. We kunnen niet langer accepteren dat mensen in hun laatste levensfase zo in de steek worden gelaten.
Het is tijd voor verandering, en die moet snel komen. Tiny kan niet meer wachten.
(Bron: Trendnieuws)
