Bram, een 22-jarige student op de hogeschool, zit midden in zijn studie en geniet van de vrijheid die het leven op kamers met zich meebrengt. Ondanks zijn jonge leeftijd heeft hij al een duidelijke mening over werken en verantwoordelijkheid.
“Waarom zou ik werken als mijn ouders alles voor mij kopen?” vraagt hij met een nonchalante glimlach. Dit vraagstuk roept veel vragen op over de rol van ouders en de verwachtingen die zij hebben van hun volwassen kinderen.
Met een kamer in een levendige studentenwijk is Bram omringd door vrienden en de energie van het studentenleven. Hij heeft het naar zijn zin en merkt dat het leven op kamers niet alleen gezellig is, maar ook een grote financiële steun van zijn ouders met zich meebrengt. “Mijn ouders betalen de huur en alles wat ik nodig heb,” legt hij uit terwijl hij zich op zijn bed laat vallen. “Ik snap niet waarom ik zou moeten werken. Ik heb alles wat ik nodig heb en kan me volledig concentreren op mijn studie en het genieten van het leven.”
Tijdens een gesprek met zijn vrienden in de gezamenlijke woonkamer, komt het onderwerp ‘werken’ ter sprake. “Ik begrijp niet waarom sommige mensen zo hard werken,” zegt hij.
“Ik zie mijn vrienden die naast hun studie werken en daardoor veel stress hebben. Ik heb daar geen behoefte aan. Het lijkt me zonde van de tijd.” Zijn vrienden reageren vaak met verbazing op deze opvatting, omdat ze weten dat zij zelf hun studies en werk moeten combineren. “Maar Bram, wat als je straks klaar bent met studeren? Heb je dan wel ervaring?” vraagt een vriend.
Bram schudt zijn hoofd. “Waarom zou dat belangrijk zijn? Mijn ouders hebben me altijd geleerd dat je gewoon kunt krijgen wat je wilt. Waarom zou ik stress hebben als ik het ook zo kan regelen?” Hij kijkt met een zekere trots naar zijn leven, waarin de verantwoordelijkheden voor hem worden genomen door zijn ouders. Dit creëert een gevoel van gemak dat voor hem heel aantrekkelijk is.
Wanneer hij met zijn ouders belt, komt het onderwerp vaak ter sprake. “Bram, heb je er al over nagedacht om een bijbaantje te nemen? Het zou goed voor je zijn,” zegt zijn moeder met een bezorgde stem.
Bram zucht en zegt: “Mam, ik heb geen tijd om te werken. Ik heb huiswerk, en ik wil ook mijn vrienden zien. Het is niet alsof ik het geld nodig heb.” Zijn ouders begrijpen niet helemaal hoe hij denkt, maar ze blijven hem aanmoedigen om onafhankelijker te worden en blijven hem financieel steunen.
In de gesprekken met zijn vrienden benadrukt Bram vaak dat hij het leven moet leven terwijl hij kan. “Ik zie zoveel mensen die zich op jonge leeftijd al onder druk zetten.
Ik wil gewoon genieten van mijn studententijd. Ik heb geen zin om elke week in de kroeg te werken. Mijn tijd is kostbaar.” Dit lijkt een belangrijk thema voor hem: het idee dat het leven om plezier draait, vooral nu hij nog jong is.
Echter, er zijn momenten waarop Bram zichzelf ook begint af te vragen of deze levensstijl duurzaam is. Tijdens een college over financiën zegt de professor: “Het is belangrijk om te begrijpen hoe je je eigen geld kunt verdienen en beheren.
Werkervaring is een waardevolle les in de echte wereld.” Dit laat Bram even stil. Hij denkt na over de toekomst en wat hij wil bereiken, maar zijn antwoord blijft hetzelfde: “Ik zie het nut er niet van in. Mijn ouders kunnen het betalen, dus waarom zou ik?”
Toch begint hij langzaam te merken dat niet iedereen zijn opvatting deelt. Tijdens een van de borrels met zijn studiegenoten, horen ze het verhaal van een vriend die zijn eigen bedrijf is begonnen. “Dat is pas interessant! Hij leert echt iets en verdient er ook nog wat mee,” zegt een ander. Bram blijft stil. Het verhaal raakt hem, maar hij kan zich er nog niet voor opstellen. “Misschien is dat niet voor mij. Ik heb het nu gewoon goed.”
Bram’s houding reflecteert een bredere trend onder jongeren van zijn generatie. De luxe van ondersteuning van ouders is een realiteit voor velen, wat leidt tot verschillende meningen over werk en verantwoordelijkheid.
Dit zorgt ervoor dat de gesprekken binnen families soms moeilijk zijn. Zijn ouders willen dat hij de waarde van onafhankelijkheid leert, maar Bram ziet dat anders. “Ik begrijp hun zorgen, maar ik ben gelukkig zoals ik ben,” zegt hij terwijl hij zijn schouders ophaalt.
Als de maanden verstrijken en het schooljaar vordert, blijft Bram in zijn comfortabele situatie. Zijn vrienden krijgen werkervaring, terwijl hij zich blijft focussen op zijn studie en sociale leven. Soms vraagt hij zich af of hij de verkeerde keuze maakt, maar de angst om de luxe van zijn huidige leven op te geven, houdt hem tegen. “Ik wil gewoon genieten van mijn studententijd. Er komt nog genoeg tijd om te werken,” denkt hij.
Uiteindelijk is het duidelijk dat Bram’s visie op werken en verantwoordelijkheid door zijn ouders wordt beïnvloed, maar het wordt ook duidelijk dat hij zelf keuzes maakt die passen bij zijn huidige levensstijl.
“Ik ben nog jong. Ik wil deze tijd benutten om te genieten en te chillen met vrienden en op stap te gaan, niet om te werken.” Deze opvatting laat ons nadenken over de rol van ouders in de ontwikkeling van onafhankelijkheid en de waarde van werkervaring in de jongere generatie.
Terwijl Bram zijn leven op zijn eigen manier vormgeeft, is het duidelijk dat deze discussie over verantwoordelijkheid, werk en onafhankelijkheid nog lang niet voorbij is
