De afgelopen dagen is er flinke commotie ontstaan rond prinses Alexia. Wat begon met een reeks foto’s tijdens de Dutch Grand Prix in Zandvoort, groeide al snel uit tot een publiek debat over haar uiterlijk.
Op sociale media werden opmerkingen geplaatst die varieerden van complimenten tot harde kritiek. Helaas kwam daar ook een gevoelige speculatie bij kijken: de term anorexia.
Toen dit onderwerp vervolgens in De Oranjezondag aan bod kwam, barstte de bom. De uitspraken van Hélène Hendriks en Jack van Gelder kregen forse kritiek vanuit zowel media als het publiek.
Hoe het begon: foto’s uit Zandvoort
Tijdens de Dutch Grand Prix verscheen prinses Alexia in een oversized blazer, een korte rok en hoge laarzen. Haar outfit kreeg veel lof, maar niet iedereen richtte zich op haar stijl.
Online verschenen er al snel opmerkingen over haar figuur. Sommigen maakten zich zogenaamd “zorgen”, terwijl anderen ronduit denigrerende opmerkingen plaatsten.
De redactie die de beelden deelde, moest uiteindelijk ingrijpen en opriepen tot respectvolle reacties. Toch was de toon gezet. De combinatie van bewondering, kritiek en sensatie zorgde ervoor dat speculaties over prinses Alexia en anorexia steeds vaker opdoken in het online gesprek.
Wat er op tv gebeurde
De discussie bleef niet beperkt tot sociale media. In De Oranjezondag, het programma van Hélène Hendriks, werd er ook aandacht besteed aan de foto’s. Hendriks gaf aan “geschrokken” te zijn van Alexia’s verschijning en wees daarbij op haar benen.
Jack van Gelder sloot zich aan met opmerkingen als “dun” en “een beetje X-beentjes”. Hoewel beiden geen diagnose stelden, leunden hun opmerkingen sterk op het speculatieve frame dat al rondging online.
Juist dát zorgde voor de explosie aan kritiek. Door de kwestie op nationale televisie aan te snijden, werd het gesprek naar een hoger niveau getild en bereikte het een veel groter publiek.
Waarom de reacties zo fel waren
De ophef kreeg een extra lading toen Hester Zitvast in een scherpe column in De Telegraaf reageerde. Zij legde de nadruk niet op de prinses zelf, maar op de verantwoordelijkheid van media en opiniemakers. Volgens haar is het speculeren over iemands gezondheid niet alleen ongepast, maar ook schadelijk.
Zitvast schreef dat er geen enkele reden is om zonder medische kennis of achtergrond een diagnose te suggereren. Ze benadrukte dat zulke opmerkingen een directe impact hebben op jonge vrouwen en het stigma rond eetstoornissen versterken.
De boodschap van Hester Zitvast
Hester liet er geen twijfel over bestaan: opmerkingen als die van Hendriks en Van Gelder horen niet thuis op nationale televisie. Volgens haar legitimeren zulke uitspraken de online speculaties en normaliseren ze het idee dat je vrijuit kunt praten over iemands gezondheid of lichaam.
Ze stelde het scherp: als je een mening hebt over iemands uiterlijk, hou die dan voor jezelf of bespreek het binnenskamers. Een nationale talkshow is niet de plek om dergelijke suggesties te doen.
De bredere context: van social media naar tv
Op sociale media gebeurt het vaak: mensen uiten hun meningen over publieke figuren, ook over uiterlijk. Dat is al problematisch, maar de impact blijft doorgaans beperkt tot online discussies.
Zodra een televisieprogramma diezelfde toon aanslaat, verandert de situatie volledig.
De woorden van bekende presentatoren en analisten wegen zwaarder. Ze reiken verder, krijgen meer geloofwaardigheid en worden opgepikt door een groot publiek. Hierdoor neemt niet alleen de zichtbaarheid van het gesprek toe, maar ook de impact op de persoon in kwestie.
Waarom dit niet onschuldig is
Volgens critici zit de kern van het probleem niet in het bespreken van Alexia’s outfit of verschijning, maar in het meeliften op de buzz rond speculaties. Dit is schadelijk om meerdere redenen:
Stigmatiserend: het koppelen van een eetstoornis aan iemands uiterlijk zonder feitelijke basis voedt vooroordelen.
Machtspositie van tv: een uitspraak op televisie klinkt geloofwaardiger dan een losse reactie online.
Kwetsbaarheid van jongeren: jonge vrouwen zijn extra gevoelig voor publieke opmerkingen over hun lichaam.
Daarmee gaat het gesprek niet langer over mode of stijl, maar over gezondheid – en dat zonder enige medische onderbouwing.
Media-ethiek in plaats van lichaamsspeculaties
De les uit deze situatie is duidelijk: als media een discussie willen voeren, laat het dan gaan over de manier waarop publieke figuren worden besproken, niet over hun lichamen.
De kernvraag moet zijn: wat is de meerwaarde van deze opmerkingen? Draagt het bij aan meer begrip of aan maatschappelijke inzichten, of vergroot het enkel de sensatie en het leed?
Door het gesprek te verleggen naar media-ethiek en verantwoordelijkheid, kan er wél een waardevolle discussie plaatsvinden. Hoe gaan we als samenleving om met jonge leden van het koningshuis? En welke rol hebben media in het beschermen van hun privacy en waardigheid?
Tijdlijn van de ophef in het kort
Zandvoort: foto’s van prinses Alexia leiden tot gemengde reacties online.
Social media: speculaties over haar uiterlijk worden al snel gelinkt aan anorexia.
De Oranjezondag: Hélène Hendriks en Jack van Gelder maken opmerkingen die aansluiten bij deze speculaties.
Kritiek: opiniemakers, waaronder Hester Zitvast, noemen dit ongepast en schadelijk.
Publiek debat: de discussie verschuift van Alexia zelf naar de rol en verantwoordelijkheid van media.
Conclusie: een kwestie van verantwoordelijkheid
Het incident rond Hélène Hendriks en Jack van Gelder laat zien hoe snel een opmerking kan ontsporen. Wat op sociale media begon als losse comments, werd door televisie-uitzendingen een nationale kwestie.
Daarmee wordt opnieuw duidelijk hoe groot de verantwoordelijkheid van publieke figuren is.
Prinses Alexia verdient, net als ieder ander, respect en bescherming tegen ongefundeerde speculaties. Het gesprek moet niet gaan over haar lichaam, maar over de manier waarop media omgaan met dit soort situaties. Alleen zo kan er een zinvolle discussie ontstaan die verder gaat dan sensatie.
