Het is een situatie die je waarschijnlijk alleen in je ergste nachtmerries zou bedenken, maar voor de heer Ostamie werd het helaas werkelijkheid. Wat begon als een onschuldige behoefte om een toilet te vinden, eindigde in wat hij beschrijft als “de meest vernederende ervaring van mijn leven.” Een ervaring waarbij een handdroger per ongeluk werd aangezien voor een urinoir.
“Ik was in dat restaurant, net klaar met eten, en ik had echt nodig,” begint hij zijn verhaal.
“Ik liep naar het toilet en zag een apparaat dat ik dacht dat een modern urinoir was. Het leek logisch. Tegenwoordig hebben ze allemaal van die futuristische designs, toch? Dus ik ging ervoor.”
Maar wat er toen gebeurde, had hij nooit kunnen voorspellen. “Toen ik eenmaal begon, kon ik niet meer stoppen,” zegt hij met een rood hoofd, terwijl hij de vernedering herbeleeft.
“En voordat ik het wist, werkte dat ding als een sprinkler. Urine vloog letterlijk alle kanten op. De vloer, de muur, mijn broek, alles werd nat.”
Hij stopt even, duidelijk nog steeds aangedaan door de herinnering. “Het was gewoon verschrikkelijk. Mensen keken me later aan alsof ik een of andere gek was. Het was echt vernederend.”
De handdroger in kwestie was blijkbaar een hypermoderne versie, die strak aan de muur was bevestigd, zonder enige duidelijke aanwijzingen over wat het was. “Ik bedoel, wie verwacht nou dat een handdroger er zo uitziet?” zegt hij gefrustreerd.
“Er zat geen bordje, geen pictogram, helemaal niets. Het leek gewoon op een soort compact urinoir.”
Na het incident voelde Ostamie zich verplicht om het restaurantpersoneel op de hoogte te stellen. “Ik liep naar de balie en probeerde het zo beleefd mogelijk uit te leggen,” zegt hij. “Maar je zag dat ze moeite hadden om hun lach in te houden. Begrijpelijk, misschien. Maar op dat moment voelde ik me zo klein.”
De medewerkers boden hun excuses aan, maar dat verzachtte de situatie voor hem nauwelijks. “Ze gaven me een paar servetten en dat was het. Geen oplossing, geen echte excuses. Ik moest gewoon mijn natte kleren dragen tot ik thuis was.”
Het incident heeft Ostamie niet alleen boos gemaakt, maar ook aan het denken gezet. Hij gelooft dat dit soort misverstanden volledig voorkomen kunnen worden met betere signalering en duidelijke bordjes.
“Ik wil dit incident achter me laten,” zegt hij. “Maar ik pleit echt voor betere borden in toiletruimtes. Hoe moeilijk is het om een simpel pictogram op een apparaat te plakken? Of gewoon even duidelijk te maken wat wat is?”
Het restaurant heeft sindsdien niet publiekelijk gereageerd op het voorval, maar volgens Ostamie is dat ook niet het belangrijkste. “Het gaat niet alleen om mij,” benadrukt hij.
“Dit kan iedereen overkomen. Stel je voor dat je op vakantie bent in een land waar je de taal niet spreekt en je probeert iets logisch te doen. Dan eindig je net als ik, in een situatie waar je gewoon niet uit wilt komen.”
Hoewel het incident hem nog steeds schaamte bezorgt, is Ostamie ook vastbesloten om er iets positiefs uit te halen. “Ik wil dat mensen begrijpen dat het oké is om fouten te maken,” zegt hij.
“En dat bedrijven en restaurants verantwoordelijkheid moeten nemen voor hoe ze dingen ontwerpen en labelen. Dit gaat niet alleen over mij die in een handdroger plast. Het gaat over toegankelijkheid en duidelijkheid.”
Veel mensen zouden zich na zo’n ervaring willen verstoppen, maar Ostamie kiest ervoor om zijn verhaal te delen.
“Als ik één iemand kan behoeden voor dezelfde vernedering, dan is het al de moeite waard,” zegt hij vastberaden. “En als dit restaurant erdoor verandert, nog beter.”
Het incident heeft ook online veel reacties uitgelokt. Toen het verhaal op sociale media begon te circuleren, kwamen de meningen van alle kanten. Sommige mensen waren meelevend en vonden dat het restaurant duidelijker had moeten zijn over de functionaliteit van hun toiletten.
Anderen konden hun lach nauwelijks inhouden en vonden het hele verhaal hilarisch. “Ik lach nu misschien, maar stel je voor dat het jou gebeurt,” zegt Ostamie daarover. “Dan is het ineens niet meer zo grappig.”
Toch hoopt hij dat zijn ervaring niet alleen als een bron van humor wordt gezien, maar ook als een wake-up call. “We leven in een tijd waarin alles steeds moderner en ingewikkelder wordt,” zegt hij.
“Maar soms vergeten we de basics. Mensen moeten weten waar ze aan toe zijn. En als een handdroger eruitziet als een urinoir, dan hebben we een probleem.”
De toekomst voor de heer Ostamie ziet er gelukkig weer wat zonniger uit, hoewel hij nog steeds voorzichtig is in openbare toiletten. “Ik kijk nu drie keer voordat ik iets gebruik,” zegt hij lachend.
“Maar hopelijk hoeft dat binnenkort niet meer, als mensen de signalen serieus nemen.”
Met zijn verhaal hoopt hij niet alleen zijn eigen schaamte een plek te geven, maar ook anderen te helpen. “We maken allemaal fouten,” besluit hij.
“Maar als we van die fouten kunnen leren, dan zijn ze niet voor niets geweest.”
