Jarenlang werden klachten na de coronaprik weggewuifd. Mensen die melding maakten van ernstige bijwerkingen, kregen te horen dat het “tussen de oren zat”.
Maar nieuwe medische bevindingen uit de Verenigde Staten lijken dat beeld compleet te kantelen.
Twee Nederlandse vrouwen, Magdalena Dzambo en Iris de Boer, kregen in het buitenland eindelijk bevestiging van wat ze al die tijd vermoedden: hun klachten zijn niet psychisch, maar lichamelijk aantoonbaar.
De eerste klachten na de vaccinatie
Het is 2021 wanneer Magdalena Dzambo haar eerste coronaprik krijgt. Zoals zovelen, liet ze zich vaccineren in de hoop bij te dragen aan de volksgezondheid. Kort na de prik begon ze echter hevig te trillen en kreeg ze plots epileptische aanvallen.
De klachten bleken hardnekkig, en dus klopte ze aan bij het Erasmus MC. Daar kreeg ze te horen dat er “geen reden tot zorg” was en dat verder hersenonderzoek niet nodig was.
Volgens Dzambo zou de behandelend arts zelfs hebben gezegd dat het “onschuldig” was. Maar haar lichaam dacht daar anders over.
De aanvallen hielden aan en de vermoeidheid nam toe. Uiteindelijk besloot ze, uit pure wanhoop, om naar de Verenigde Staten te reizen voor uitgebreider onderzoek.
Wat Nederlandse artsen niet zagen, kwam in Amerika wel aan het licht
In Amerika werd een geavanceerde hersenscan gemaakt. Daaruit bleek dat er daadwerkelijk iets mis was.
Op de beelden waren kleine witte vlekjes zichtbaar in het hersenweefsel – een aanwijzing voor ontstekingen in de hersenvaten.
Daarnaast was er volumeverlies te zien in de rechter hippocampus, het hersengebied dat verantwoordelijk is voor geheugen en oriëntatie.
Volgens Amerikaanse artsen kan schade in dit deel van de hersenen leiden tot epileptische activiteit. Het verklaarde dus waarom Dzambo last had van aanvallen en geheugenproblemen.
“Mijn geheugen is niet meer wat het was,” vertelde ze. “Ik vergeet simpele dingen. Alsof mijn hoofd een zeef is geworden.”
Ze stuurde het rapport naar het Erasmus MC met de boodschap: jullie zaten ernaast. De schade is zichtbaar en medisch onderbouwd. Toch bleef het in Nederland stil.
De diagnose die alles afdekte: functionele stoornis
Dzambo is niet de enige die hiermee te maken kreeg. Ook Iris de Boer ontwikkelde na haar tweede Pfizer-prik ernstige neurologische klachten.
Beiden kregen in Nederland dezelfde diagnose: functionele neurologische stoornis (FNS).
Daarbij wordt aangenomen dat de klachten niet voortkomen uit schade, maar uit een “verstoorde hersenfunctie” zonder zichtbaar letsel.
Of, zoals een arts het tegen Dzambo zei: “Het is een softwarefoutje, geen hardwareprobleem.”
Maar de buitenlandse scans tonen nu het tegenovergestelde: er is wél fysieke schade.
De Boer kreeg zelfs van haar neuroloog te horen dat ze “niet geloofde in vaccinatieschade”. In plaats daarvan werd gesuggereerd dat haar klachten het gevolg waren van stress of een onderliggend trauma.
Een andere patiënt kreeg te horen dat ze haar klachten aan zichzelf te danken had omdat ze “te snel weer aan het werk was gegaan”.
Schokkende bevindingen op nieuwe scans
Toen De Boer uiteindelijk op eigen initiatief een nieuwe hersenscan liet maken in Mill, werd ze geconfronteerd met verontrustend nieuws.
Artsen daar zeiden dat het hersenverval dat zichtbaar was, normaal gesproken alleen voorkomt bij mensen van rond de honderd jaar oud – niet bij een gezonde vrouw van veertig.
De conclusie was hard, maar duidelijk: er was iets grondig mis, en de oorzaak leek te liggen in de periode na de vaccinatie.
Grenzen van het standaardonderzoek in Nederland
De vrouwen stellen dat de manier waarop onderzoek in Nederland wordt gedaan, te beperkt is. De meeste ziekenhuizen gebruiken MRI-scanners van het type Tesla 3.
Daarmee worden grote afwijkingen goed zichtbaar, zoals tumoren of MS, maar subtielere ontstekingen blijven vaak onopgemerkt.
“Voor dit soort afwijkingen heb je een Tesla 7 nodig,” zegt De Boer. “Maar daar krijg je geen verwijzing voor. En een zittende MRI, die nog nauwkeuriger is, bestaat hier niet eens.”
Omdat Nederlandse artsen geen aanleiding zagen voor verder onderzoek, besloten de vrouwen om zelf actie te ondernemen.
Ze reisden naar het buitenland en betaalden duizenden euro’s uit eigen zak voor gespecialiseerde scans. “Mensen met minder geld kunnen dat niet doen,” zegt De Boer. “Die blijven dus gewoon met hun klachten zitten.”
Vaccinatieschade versus longcovid
Wat de situatie nog verwarrender maakt, is dat veel klachten lijken op die van longcovid. Toch zijn er duidelijke verschillen.
Bij longcovid ontstaan de problemen vanuit de longen en het immuunsysteem, terwijl vaccinatiegerelateerde schade volgens de vrouwen juist begint in het zenuwstelsel.
“Dat verklaart waarom sommige mensen hersenontstekingen hebben gekregen,” zegt De Boer. “De schade zit in de prikkeloverdracht en de bloedvaten van de hersenen, niet in de longen.”
Hoewel de medische wereld terughoudend blijft om dit verschil officieel te erkennen, groeit internationaal het aantal wetenschappers dat hier verder onderzoek naar doet.
Erkenning blijft uit, ondanks harde bewijzen
Ondanks dat er nu harde bewijzen liggen, blijft erkenning in Nederland grotendeels uit. De medische wereld lijkt terughoudend om eerdere conclusies te herzien.
Voor patiënten zoals Dzambo en De Boer voelt dat als een tweede klap: eerst de fysieke schade, daarna het gebrek aan geloofwaardigheid.
“Het is confronterend,” zegt Dzambo. “De hersenen zijn het laatste orgaan waar je ontstekingen wilt hebben.
En niemand kan ons vertellen wat dit op de lange termijn betekent. Wordt het erger? Krijgen we Alzheimer of Parkinson? Niemand weet het.”
Een groeiende roep om serieus onderzoek
Steeds meer patiënten die na de vaccinatie neurologische klachten kregen, zoeken elkaar op via online gemeenschappen. Daar delen ze ervaringen, medische rapporten en tips over waar wel serieus onderzoek wordt gedaan.
Platforms zoals The Long Shot – opgericht door Dzambo zelf – publiceren wetenschappelijke documenten en patiëntverhalen die aantonen dat het om meer gaat dan alleen psychische klachten.
Ook in andere landen, zoals Duitsland en de VS, worden inmiddels studies uitgevoerd naar mogelijke hersenschade na vaccinatie. De voorlopige resultaten wijzen erop dat bij een kleine groep mensen een auto-immuunreactie in de hersenvaten kan optreden.
Een ongemakkelijke waarheid
Wat jaren geleden nog als “complottheorie” werd bestempeld, wordt nu langzaam onderwerp van wetenschappelijk onderzoek.
Het verhaal van Magdalena Dzambo en Iris de Boer laat zien dat medische consensus niet altijd de hele waarheid vertelt.
Waar Nederlandse artsen geen afwijkingen zagen, toonden buitenlandse specialisten wél duidelijke tekenen van hersenontsteking en weefselverlies.
Daarmee lijkt bevestigd wat jarenlang werd ontkend: dat ernstige bijwerkingen van de coronaprik niet altijd psychisch zijn, maar in sommige gevallen letterlijk in de hersenen zichtbaar worden.
De vrouwen hopen dat hun ervaringen een wake-upcall vormen voor artsen en politici. Niet om angst te zaaien, maar om erkenning te krijgen voor patiënten die onterecht niet serieus genomen werden.
Zoals Dzambo het samenvat: “We vroegen niet om deze schade, we vroegen alleen om gehoord te worden. Nu het bewijs er is, mag niemand meer wegkijken.
