Het was een zonnige dag in juni 2017 tijdens het traditionele stierenvechten in Aire-sur-l’Adour, een stadje in het zuidwesten van Frankrijk. Wat begon als een dag vol spektakel en moed, eindigde in tragedie. De Spaanse matador Iván Fandiño, slechts 36 jaar oud, kwam die middag op gruwelijke wijze om het leven nadat hij werd gespietst door een stier. Zijn laatste woorden, uitgesproken terwijl hij bloedend uit de arena werd gedragen, laten nog altijd een diepe indruk achter: “Schiet op, ik ga dood.”
Een ervaren vechter met een reputatie
Fandiño was geen onbekende in de wereld van het stierenvechten. Hij werd gezien als één van de dappersten in het vak, iemand die het aandurfde om het op te nemen tegen de meest onvoorspelbare en agressieve stieren — dieren waar andere matadors liever met een boog omheen liepen.
Geboren en getogen in het Baskenland, bouwde hij in tien jaar tijd een indrukwekkende reputatie op binnen de arena. Zijn stijl was vastberaden, zijn uitstraling klassiek, en zijn lef ongeëvenaard.
Het fatale moment in de arena
Tijdens het gevecht in Aire-sur-l’Adour die dag, had Fandiño al een eerdere stier bestreden. Maar hij keerde terug de arena in om nogmaals te schitteren. Dat zou zijn laatste keer worden.
Tijdens het gevecht raakte hij verstrikt in zijn cape en struikelde. Een fatale fout. De stier, met een gewicht van bijna 500 kilo, aarzelde geen seconde.
In een fractie van een seconde doorboorde de hoorn van het dier Fandiño’s torso en beschadigde vitale organen, waaronder zijn longen.
“Schiet op, ik ga dood” – de laatste woorden van een held
Omstanders waren geschokt door wat ze zagen. Fandiño werd onmiddellijk op een brancard uit de arena gedragen. Hoewel hij nog bij bewustzijn was, was het duidelijk dat de verwondingen ernstig waren.
Terwijl hij hevig bloedde, sprak hij zijn laatste woorden. Woorden die, volgens ooggetuigen, een ijzige stilte veroorzaakten bij iedereen die erbij was. Onderweg naar het ziekenhuis kreeg Fandiño een hartaanval. Reanimatie mocht niet meer baten. Hij overleed kort daarna.
Collega’s in shock: “We begrijpen niet wat er is gebeurd”
De tragedie raakte niet alleen het publiek, maar ook zijn collega’s diep. Matador Juan del Álamo, die de stier uiteindelijk doodde, vertelde later dat niemand kon bevatten hoe het ongeluk zich zo snel had voltrokken.
“Hij struikelde, en voordat we het doorhadden, lag hij op de grond met de stier bovenop hem. Het ging razendsnel,” zei hij.
De stier zou hem met zijn achterpoten hebben getrapt, waardoor hij met zijn gezicht naar beneden viel – een positie waarin een matador weerloos is.
Eerdere verwondingen voorspelden al risico’s
Fandiño wist als geen ander dat zijn beroep levensgevaarlijk was. In 2014 werd hij al eens bewusteloos uit de ring gedragen in Bayonne, ook in Frankrijk. In 2015 werd hij tijdens een gevecht in Pamplona meters de lucht in geslingerd.
Toch bleef hij terugkeren. Niet uit roekeloosheid, maar vanuit zijn passie en toewijding voor het stierenvechten. Hij zag zichzelf als hoeder van een eeuwenoude Spaanse traditie, ondanks de groeiende weerstand tegen het fenomeen.
Een zeldzame dodelijke afloop in Frankrijk
De dood van Iván Fandiño was extra schokkend omdat zulke fatale ongelukken zelden gebeuren, zeker in Frankrijk. De laatste keer dat een matador daar omkwam, was in 1921 — bijna een eeuw eerder.
De Franse krant Sud-Ouest wees toen op de tragische parallel met Isidoro Mari Fernando, die stierf in Béziers. De stierenvechtgemeenschap was diep geschokt. Fandiño’s overlijden werd breed uitgemeten in de media, en over de hele wereld werd stilgestaan bij de risico’s van de sport.
Eerbetoon vanuit Spanje en de koninklijke familie
In Spanje was de impact enorm. Niet alleen uit de stierenvechtwereld, maar ook vanuit politiek en koningshuis kwamen reacties. Koning Felipe VI liet weten dat Fandiño een groot stierenvechter was, iemand die met eer en moed vocht.
Ook toenmalig premier Mariano Rajoy betuigde zijn medeleven aan de nabestaanden en sprak lovend over Fandiño’s carrière.
Een controversiële traditie in de moderne tijd
De tragische dood van Fandiño bracht opnieuw het debat over stierenvechten naar voren. De praktijk wordt door velen gezien als barbaars en achterhaald. Dierenrechtenorganisaties spraken schande van de hele gebeurtenis, terwijl voorstanders van de traditie juist wezen op het respect en de culturele waarde die het stierenvechten voor hen vertegenwoordigt.
In Frankrijk is het ondanks protesten nog steeds toegestaan, en wordt het door de rechtbank zelfs als cultureel erfgoed erkend. Ook in Spanje is het stierenvechten nog springlevend, ondanks de toenemende roep om een totaalverbod.
Fandiño’s nalatenschap
Wat men ook van de traditie vindt, de dood van Iván Fandiño herinnert aan de levensgevaarlijke aard van het beroep. Hij was een matador die leefde met de dood in de ogen, een man die zijn leven wijdde aan een eeuwenoude kunstvorm.
Zijn laatste woorden zullen voor altijd in de herinnering van velen blijven nagalmen. Niet alleen als afscheid, maar ook als wrang symbool van een wereld waarin eer, gevaar en controverse hand in hand gaan.
