De gruwelijke zaak rond het mishandelde pleegmeisje uit Vlaardingen blijft Nederland bezighouden. Tijdens de zitting van donderdag heeft pleegvader Johnny van den B. (38) voor de rechtbank toegegeven dat hij het meisje heeft opgesloten in een kooi.
Een kooi waarin, naar eigen zeggen, zelfs stroom was gezet.
De verklaring van de man schokte de rechtszaal, zeker omdat hij het slachtoffer deels de schuld gaf van wat er is gebeurd. “Ze zette ’s nachts het gas open. Ik moest iets doen,” verklaarde hij.
De pleegouders, Johnny van den B. en zijn vrouw Daisy W., worden verdacht van ernstige mishandeling, vrijheidsberoving en verwaarlozing van meerdere pleegkinderen.
De zaak werpt een hard licht op de tekortkomingen binnen het pleegzorgsysteem en roept de vraag op hoe dit jarenlang heeft kunnen gebeuren.
Een kind opgesloten in een kooi met stroom erop
Het Vlaardingse meisje, destijds 10 of 11 jaar oud, werd volgens het Openbaar Ministerie langdurig mishandeld, opgesloten en uitgehongerd. Tijdens de zitting bevestigde de pleegvader dat hij haar inderdaad in een kooi heeft gestopt.
“Ze zette ’s nachts het gas open. Ik was bang dat ze het huis in brand zou steken. Ik moest haar tegen zichzelf beschermen,” verklaarde hij tegenover de rechters.
Die uitleg zorgde voor ongeloof in de zaal. Volgens het OM is er geen enkele rechtvaardiging voor wat er in dat huis is gebeurd.
Het meisje kreeg volgens onderzoek van artsen nauwelijks eten of drinken, werd geslagen, opgesloten en moest soms dagen in de kooi blijven. Op die kooi stond stroom, zodat ze er niet uit kon ontsnappen.
De officier van justitie omschreef de situatie als “onmenselijk” en “volledig los van de realiteit”. Ook benadrukte hij dat het meisje langdurige psychische en lichamelijke schade heeft opgelopen. Ze zal, aldus deskundigen, haar leven lang intensieve zorg nodig hebben.
“Wij zijn geen monsters”
De pleegvader probeerde tijdens de zitting zijn gedrag deels te verklaren. “Ons verhaal is verdraaid. We worden neergezet als monsters, maar dat zijn we niet,” zei hij. Volgens hem begonnen de problemen bij het meisje zelf.
“Ze was moeilijk, ze schoot met haar gedrag uit de maat. Uiteindelijk zette ze het gas open, toen wist ik niet meer wat ik moest doen. Ik verloor de grip op de situatie.”
Hij vertelde dat hij en zijn vrouw de situatie niet meer aankonden en dat hij “de realiteit was verloren”. Tegelijkertijd erkende hij dat zijn handelen ver over de grens ging. “Mijn gedrag ging steeds verder. Ik heb haar niet meer gezien als een kind, maar als een tegenpartij,” zei hij met gebroken stem.
De pleegmoeder Daisy W. bleef tijdens de zitting grotendeels stil. Op vragen van de rechtbank antwoordde ze slechts kort. “Ik vind het heel moeilijk. Ik weet wat ik gedaan heb en wat niet. Het is heel erg wat er met haar aan de hand is.”
Mishandeling en verwaarlozing van meerdere kinderen
De aanklachten beperken zich niet tot het ene meisje. Het echtpaar wordt ook verdacht van mishandeling van drie andere pleegkinderen: het zusje van het slachtoffer en twee Syrische broertjes.
Volgens verklaringen uit het onderzoek kregen de kinderen te maken met vergelijkbare verwaarlozing en fysieke straffen.
In mei 2024 kwam de zaak aan het licht nadat de pleegmoeder met het zwaar toegetakelde meisje naar het ziekenhuis ging.
Ze beweerde dat het kind van de trap was gevallen, maar artsen vertrouwden dat verhaal niet. De verwondingen waren ernstig en pasten niet bij een val. Bovendien toonden scans aan dat het meisje hersenletsel had dat waarschijnlijk door langdurige mishandeling was ontstaan.
De politie startte daarop een onderzoek, dat leidde tot schokkende ontdekkingen in het huis van het stel. De kooi waarin het meisje werd opgesloten werd daadwerkelijk gevonden, inclusief elektrische bedrading.
Eerder ook verdacht van doodslag
Aanvankelijk werden de pleegouders ook verdacht van doodslag, omdat de politie rekening hield met het ergste scenario.
Uiteindelijk werd dat onderdeel van de aanklacht geschrapt omdat er onvoldoende bewijs was dat ze het meisje opzettelijk van het leven wilden beroven.
Wel is volgens het Openbaar Ministerie sprake van stelselmatige mishandeling, vrijheidsberoving en zware verwaarlozing. De officier benadrukte tijdens de zitting dat het stel “volledig verantwoordelijk is voor het blijvende leed van dit kind.”
“Wat dit meisje heeft meegemaakt, tart elke verbeelding,” zei de aanklager. “Ze is beschadigd, fysiek en mentaal, en zal nooit meer een normaal leven kunnen leiden. Dit is geen vergissing of impulsieve daad geweest, maar een patroon van structureel misbruik.”
Het verweer van de pleegouders
De pleegouders blijven volhouden dat hun verhaal verkeerd is weergegeven. Volgens hen zijn hun verklaringen “uit hun verband gerukt” en zijn ze tijdens de verhoren onder druk gezet. “Er wordt een eenzijdig beeld geschetst,” zei Johnny van den B.
Zijn advocaat stelde dat de media-aandacht voor de zaak het stel al bij voorbaat heeft veroordeeld. “Ze worden neergezet als duivels, maar niemand luistert naar hun kant van het verhaal.”
De rechter hield hem echter voor dat zelfs zijn eigen verklaring – het opsluiten van een kind in een kooi met stroom erop – op zichzelf al schokkend genoeg is. “Wat u heeft gedaan, is mensonterend. Er is geen excuus dat dat gedrag rechtvaardigt,” zei de rechter zichtbaar geëmotioneerd.
Het slachtoffer blijft levenslang getekend
Het meisje, dat inmiddels elders wordt opgevangen, kan door haar verwondingen nauwelijks praten. Ze heeft blijvende neurologische schade en een ernstig trauma opgelopen. Volgens hulpverleners is het nog onduidelijk of ze ooit zelfstandig zal kunnen wonen of functioneren.
Deskundigen spreken van een van de ernstigste mishandelingszaken in de Nederlandse pleegzorg van de afgelopen jaren.
De zaak roept opnieuw vragen op over toezicht binnen de jeugdzorg. Hoe konden zulke ernstige misstanden zo lang onopgemerkt blijven?
Een woordvoerder van Jeugdbescherming gaf eerder aan dat er “signalen zijn gemist”, maar dat men de volledige reconstructie van het dossier afwacht.
Zitting gaat vrijdag verder
De rechtszaak is nog niet afgerond. Vrijdag volgt een tweede zittingsdag, waarin verdere verklaringen en bewijsmateriaal worden besproken. Mogelijk komt de zaak volgende week opnieuw voor, afhankelijk van de voortgang van het proces.
Het Openbaar Ministerie zal dan ook met een strafeis komen. Gezien de ernst van de feiten verwachten veel aanwezigen dat er forse gevangenisstraffen geëist zullen worden.
De zaak rond het Vlaardingse meisje heeft diepe indruk gemaakt op het publiek. Op sociale media spreken mensen van “een nachtmerrie” en “een kind dat nooit een kans heeft gekregen.”
Een tragedie die vragen oproept
De bekentenis van de pleegvader bevestigt het gruwelijke beeld dat al langer rondging. Een kind dat moest leven in angst, opgesloten in een kooi, en verstoken van eten, liefde en veiligheid.
De zaak is niet alleen een aanklacht tegen de daders, maar ook tegen het systeem dat hen de zorg over kwetsbare kinderen toevertrouwde.
Wat deze tragedie extra wrang maakt, is dat de pleegouders zich tijdens de zitting nog altijd zien als slachtoffers. “Wij zijn niet de monsters,” herhaalde Johnny van den B. Maar voor velen in Nederland is dat precies wat ze zijn.
Vrijdag gaat de zitting verder. Wat er ook uitkomt, één ding staat vast: het vertrouwen in het pleegzorgsysteem heeft opnieuw een zware klap gekregen — en voor het meisje dat dit allemaal moest doorstaan, is het kwaad al onherstelbaar geschied.
