Kyra, moeder van drie kinderen, heeft een duidelijke mening over een onderwerp dat veel gezinnen bezighoudt: moeten kinderen helpen in het huishouden? Voor haar is het antwoord simpel. “Mijn kinderen hoeven helemaal niet mee te helpen,” zegt ze zonder twijfel.
“Ze hebben het al zwaar genoeg op school. Laat ze kind zijn zolang het kan.” Een uitspraak die bij velen op weerstand stuit, maar Kyra blijft er volledig achter staan. En als je haar verhaal hoort, begrijp je waarom.
“Ik zie het bij mijn oudste zoon, Daniël,” begint Kyra. “Hij zit in zijn eindexamenjaar en is constant met zijn neus in de boeken. Wanneer hij thuiskomt, is hij moe. Het laatste wat ik van hem wil vragen, is of hij de vaatwasser even inruimt of de badkamer poetst. Waar haal ik dan mijn recht vandaan om hem nog meer te belasten?”
Voor Kyra is het heel duidelijk: school en persoonlijke groei gaan voor alles. Het huishouden, dat is haar verantwoordelijkheid.
Niet iedereen in haar omgeving is het daarmee eens. “Mijn moeder zegt altijd: ‘In mijn tijd hielpen we allemaal mee, daar werd je karakter van gevormd.’ Maar ja, dat was ook een heel andere tijd. Toen was er geen prestatiedruk op scholen zoals nu. Mijn kinderen moeten altijd maar hogerop, moeten goede cijfers halen, en tegelijkertijd nog een sociaal leven onderhouden. Dat is al zwaar genoeg.”
Kyra geeft toe dat ze soms met tegenzin luistert naar zulke opmerkingen. “Ik voel me dan bijna schuldig dat ik het ze niet leer, maar mijn prioriteiten liggen ergens anders.”
Voor Kyra gaat het niet alleen om de tijd die haar kinderen al kwijt zijn aan school. “Het zijn niet alleen de lessen en het huiswerk. Kijk naar wat ze allemaal meemaken: toetsen, druk om vrienden te maken, sociale media waar je constant mee vergeleken wordt…
Het is niet te vergelijken met hoe wij vroeger opgroeiden. Mijn kinderen hebben meer nodig dan alleen structuur. Ze hebben rust nodig. En als ik ze dat kan geven door het huishouden over te nemen, dan doe ik dat.”
Natuurlijk is het niet zo dat Kyra haar kinderen volledig vrijstelt van verantwoordelijkheid. “Begrijp me niet verkeerd,” legt ze uit. “Ik vraag ze heus wel eens om hun eigen kamer op te ruimen of hun schoenen netjes weg te zetten.
Maar dat doe ik niet omdat het moet. Meer om ze te laten zien dat het fijn is om een opgeruimde ruimte te hebben. Het is geen verplichting, meer een tip voor later.”
Het is een visie die zowel begrip als kritiek oproept. “Mijn vriendin Maaike, bijvoorbeeld, vindt dat ik mijn kinderen tekortdoe. ‘Ze leren er niets van,’ zegt ze altijd. Maar ik ben het daar niet mee eens.
Verantwoordelijkheid leer je niet alleen door taken op te leggen. Dat kun je ook leren door andere dingen, zoals samen beslissingen nemen of hen de ruimte geven om hun eigen fouten te maken.”
Wat Kyra vooral raakt, is hoe de wereld tegenwoordig draait om presteren. “Ik wil niet dat mijn kinderen opgroeien met het gevoel dat ze constant moeten leveren.
Dat ze naast hun schoolwerk ook nog eens een strakke lijst aan huishoudelijke taken hebben. Ik wil dat ze thuiskomen en denken: hier kan ik ontspannen. Hier ben ik veilig. Hier hoef ik even niks.”
En dat betekent voor Kyra dat zij soms extra werk heeft. “Ja, het is druk,” geeft ze toe. “Ik werk zelf parttime en het huishouden blijft vaak liggen tot de avond. Maar ik zie het als een investering in mijn kinderen.
Hun welzijn is het allerbelangrijkste voor mij. En ik weet zeker dat ze het later begrijpen. Misschien niet nu, maar als ze volwassen zijn, zullen ze terugkijken en denken: mam heeft ons altijd gesteund, hoe dan ook.”
Ondanks de kritiek blijft Kyra overtuigd van haar aanpak. “Kijk, iedereen doet het op zijn eigen manier. Ik oordeel ook niet over ouders die het anders aanpakken. Maar voor mij is dit wat het beste werkt. Mijn kinderen gelukkig zien, dat is alles wat telt.”
Kyra’s verhaal laat zien hoe verschillend ouders kunnen denken over iets ogenschijnlijk simpels als het huishouden. Het roept vragen op over wat verantwoordelijkheid eigenlijk betekent en hoe we de balans vinden tussen ondersteunen en opvoeden.
Maar wat je mening ook is, één ding is zeker: Kyra doet alles vanuit liefde voor haar kinderen. En dat is wat echt telt.
