Lisa, 30 jaar, zit in een situatie waar velen zich misschien iets bij kunnen voorstellen, maar die toch haar eigen unieke uitdagingen heeft. Ze is al jaren samen met de liefde van haar leven, iemand die haar gelukkig maakt en compleet laat voelen.
Toch hangt er een schaduw over hun toekomst: haar vriend wil geen kinderen. En dat is iets waar Lisa altijd over heeft gedroomd.
“Ik wil al sinds ik klein was moeder worden,” vertelt Lisa. “Ik zag mezelf altijd met kinderen, een gezin stichten.
Het idee dat er een mini-versie van mezelf en mijn partner rondloopt, is altijd een droom geweest. Maar nu ik met hem samen ben, moet ik dat beeld misschien wel loslaten.”
Lisa en haar vriend hebben het onderwerp niet één keer, maar meerdere keren besproken. “Hij is er heel duidelijk over. Hij wil geen kinderen, punt. Niet nu, niet later.
Het is een keuze die hij al heel lang geleden heeft gemaakt en hij staat er honderd procent achter. Het is niet dat hij het niet overweegt; hij weet gewoon zeker dat het niks voor hem is.”
Voor Lisa was dat moeilijk om te accepteren. “In het begin dacht ik: misschien verandert hij wel van gedachten.
Maar hoe langer we samen zijn, hoe meer ik besef dat dit iets is waar ik mee moet dealen. En dat is echt niet makkelijk.”
De reacties van haar omgeving maken het niet eenvoudiger. “Mijn moeder zegt steeds: ‘Je hebt nog tijd om iemand te vinden die wél kinderen wil.’ Alsof het zo simpel is. Ik wil helemaal geen andere man, ik wil hém.
Mijn vriend is de liefste, meest zorgzame persoon die ik ken. Hij maakt me aan het lachen, steunt me in alles wat ik doe, en ik kan me geen leven zonder hem voorstellen.”
Toch knaagt er iets. “Ik vraag me soms af of ik spijt ga krijgen. Wat als ik over twintig jaar terugkijk en denk: had ik maar geluisterd naar mijn verlangen om moeder te worden?
Dat is echt een angst die ik heb. Maar tegelijkertijd kan ik mezelf niet voorstellen zonder hem. Het is alsof ik moet kiezen tussen twee dingen die allebei enorm belangrijk voor me zijn.”
Haar vriend begrijpt hoe moeilijk het voor haar is. “Hij zegt dat hij me steunt, wat ik ook beslis. Maar hij is ook heel eerlijk: als ik kinderen wil, dan moet ik dat met iemand anders doen.
En dat doet pijn, want ik weet dat hij me nooit tegen zal houden als ik besluit om weg te gaan.”
Lisa voelt de druk van de maatschappij. “Mensen hebben zoveel meningen.
Ze zeggen: ‘Je zult altijd spijt krijgen als je geen kinderen krijgt,’ of ‘Hij houdt niet echt van je als hij je droom niet kan waarmaken.’ Maar liefde is ingewikkeld. Het is niet zo zwart-wit.”
Voor nu heeft Lisa haar keuze gemaakt. “Ik blijf bij hem. Ik weet dat het niet de perfecte situatie is, maar liefde is voor mij belangrijker dan een gezin.
Misschien dat het anders voelt als ik ouder ben, maar ik wil niet zomaar opgeven wat we hebben. Liefde zoals deze vind je niet zomaar.”
Toch blijft ze worstelen met de vraag of ze ooit echt vrede kan vinden met deze beslissing. “Het is een balans tussen wat ik wil en wat ik al heb.
En ik weet niet zeker of ik ooit helemaal weet wat de juiste keuze is. Maar voor nu weet ik dat ik van hem hou, en dat is genoeg.”
