Na een lang jaar vol uitdagingen, waaronder het verlies van haar moeder en een nieuwe baan, keek Myrna reikhalzend uit naar haar vakantie. Samen met haar man, Mark, pakte ze eindelijk de koffers en vertrok naar een all-inclusive hotel in het zonnige Spanje. “We hadden ons er zo op verheugd, maar ons eetplezier werd ’s avonds flink verstoord.”
Een jaar van veranderingen
Het afgelopen jaar was allesbehalve gemakkelijk voor Myrna. “Het was een zware tijd,” vertelt ze. “Mijn moeder ging snel achteruit en ik heb haar tot het einde verzorgd. Ik ben blij dat ik er voor haar kon zijn, maar het was ook enorm zwaar, vooral omdat ik het allemaal alleen moest doen. Tegelijkertijd wisselde ik van baan, wat veel stress met zich meebracht.”
Toen de zorg voor haar moeder wegviel, stelde Mark voor om er even tussenuit te gaan. “Hij zag hoe uitgeput ik was en stelde een weekje Spanje voor. Dat leek me heerlijk.” Mark regelde alles: een all-inclusive hotel in Andalusië. “We houden van Spanje en hebben veel streken bezocht, maar het zuiden blijft onze favoriet. Dit keer kozen we voor een hotel waar we de hele dag door konden genieten van eten en drinken. Dat was nieuw voor ons, want meestal zoeken we een romantisch hotelletje of een bed & breakfast uit.”
Eindeloos genieten
Bij aankomst in het hotel waren Myrna en Mark meteen enthousiast. Het weer was perfect en de kamer ruim en schoon. Elke ochtend begon Myrna met een duik in het zwembad, waarna ze samen met Mark naar het restaurant ging. “Het was even wennen om met zoveel mensen te eten, maar het was geweldig om ons geen zorgen te hoeven maken over de kosten. Alles was al betaald en we konden zoveel pakken als we wilden. Heerlijk toch?”
Een onverwachte verrassing
Op de derde dag veranderde hun vakantie-ervaring echter drastisch. “We mochten zelf geen plek in het restaurant uitzoeken; dat deed het personeel. Vanaf die dag werden we steeds naast hetzelfde gezin geplaatst. Een vader, moeder, een meisje van drie of vier jaar en een grote hond. Het meisje werd na een half uurtje eten rusteloos en begon tussen de tafels door te rennen. Ze stootte steeds tegen me aan, wat ik erg vervelend vond. Toen ze uitgeput was, begon ze te jengelen om de hond, Beau, te borstelen. Tot mijn verbazing haalde de moeder een hondenborstel uit haar tas en gaf die aan haar dochter. Fanatiek begon het meisje de hond te kammen, waarbij lange haren over onze tafel vlogen.”
Onhygiënisch en onsmakelijk
Myrna was geschokt. “Ik vond het zo vies om een hond naast mijn bord eten te zien worden geborsteld. Naast de rondvliegende haren dwarrelden er ook huidschilfers rond. Hoe onsmakelijk is dat als je aan het eten bent?” Mark vroeg de moeder van het gezin of het meisje kon stoppen met borstelen. “Dat hadden we beter niet kunnen doen, want de ouders begrepen niet waarom we ons druk maakten. Ze vonden hun hond helemaal niet vies. Ik snap het wel, ze waren blij dat hun dochter even wat te doen had en zij rustig konden eten.”
Onbegrijpelijk gedrag
De aanwezigheid van de hond en het borstelende meisje verpestte eigenlijk de vakantie van Myrna en Mark. “Ik had zo uitgekeken naar wat rust en ontspanning, maar twaalf dagen lang moesten we ons inhouden vanwege dat gezin naast ons. Hoe kun je bedenken om tijdens de maaltijd je kind een hond te laten borstelen? Dat kan toch niet in een restaurant?”
