Stella kijkt vol verwachting uit naar haar eerste vakantie als gezin. “In december werden mijn man Ivan en ik ouders van ons zoontje Ollie. Nu hij ruim een half jaar oud is, hebben we besloten deze zomer voor het eerst met hem op vakantie te gaan.
We houden het simpel en reizen met de auto. We willen Ollie niet te veel stress bezorgen en ook voor onszelf wat ontspanning inbouwen na maanden van slapeloze nachten. Maar mijn man Ivan heeft hier zo zijn eigen ideeën over.”
Baby Ollie was een onverwachte verrassing. “Het was een prachtig cadeau. Ivan en ik hebben al jaren een knipperlichtrelatie, maar door mijn zwangerschap en de komst van Ollie werden we gedwongen om echt voor elkaar te kiezen. In het begin was dit moeilijk, vooral voor Ivan.
Toch houden we van elkaar en besloten we ervoor te gaan. Ondanks mijn geluk met Ollie, moet ik eerlijk zeggen dat het niet altijd soepel verloopt met Ivan.”
Net als in de turbulente periodes van hun relatie, mist Ivan zijn vrijheid. “Hij heeft moeite met het ‘burgerlijke leven’. Ivan verlangt naar de avonden waarop hij tot laat in de kroeg stond met zijn vrienden en kon doen en laten wat hij wilde.
Sinds we een zoon hebben, zijn die tijden voorbij. Ik merk dat de baby een behoorlijke druk op onze relatie legt. Door de vermoeidheid hebben we veel ruzie en zijn we verre van een happy family.”
Opgeven is geen optie voor Stella en Ivan, dus besluiten ze een gezinsvakantie te boeken. “We gaan naar een gezinshotel in het noorden van Spanje.
Het hotel is kleinschalig en perfect ingericht voor mensen met kinderen. Onze hotelkamer ligt op de begane grond, vlakbij het zwembad en het restaurant.
Het leek me heerlijk om tijdens Ollie’s slaapjes samen met Ivan te lunchen en aan het zwembad te liggen met een boek. De babyfoon aan, en even tijd voor ons tweeën. Maar Ivan is het hier absoluut niet mee eens.”
Ivan wil absoluut niet dat Ollie alleen op de hotelkamer blijft. “Wie weet wat er kan gebeuren! Wat als er brand uitbreekt of iemand onze kamer binnenkomt?
Ik probeer uit te leggen dat we slechts 20 seconden van de kamer verwijderd zijn en dat we met de babyfoon Ollie kunnen horen en zien. Bovendien zitten we thuis ook in de tuin als Ollie boven ligt te slapen. Ivan vindt dat deze situatie anders is en wil dat we het gewoon niet doen.”
Stella baalt enorm en heeft eigenlijk al geen zin meer in de vakantie. “Ollie slaapt nog veel en kan dit alleen goed in zijn bedje. Als we bij vrienden zijn of onderweg, slaapt hij slecht in de kinderwagen.
Dat betekent dat ik van 9:00 tot 11:00 uur en van 13:00 tot 16:00 uur op de hotelkamer moet zitten. Daar heb ik echt geen zin in!
Hoe erg is het nou om hem op bed te leggen, 30 meter naar het zwembad te lopen en via de babyfoon live mee te kijken hoe hij slaapt? Ik ben net zo snel bij de kamer als thuis.”
Ivan blijft vasthouden aan zijn standpunt. “Hij noemt me een slechte moeder en eist dat ik op de kamer blijf met Ollie. Ik ben erg teleurgesteld omdat ik uitkeek naar die uren samen. Ik denk dat we gaan proberen om Ollie in de kinderwagen te laten slapen.
Misschien lukt het, en kunnen Ivan en ik toch wat tijd samen doorbrengen. Ook hoop ik dat als we eenmaal in het hotel zijn en Ivan ziet hoe makkelijk het is om van het zwembad naar de kamer te lopen, hij inziet dat we de kleine daar best kunnen laten slapen.”
Stella hoopt op een positieve wending. “Ondanks de uitdagingen blijf ik hopen dat Ivan en ik een manier vinden om van onze vakantie te genieten. We hebben deze tijd samen hard nodig en ik wil niets liever dan ontspannen en genieten van onze eerste gezinsvakantie. Met wat aanpassingen en begrip hoop ik dat we een fijne tijd zullen hebben.
